صداي كيست كه چون چشمه اي به سرشاري

به كشتگاه من آهسته مي شودجاري

به كشتگاه من اين تپه هاي زيتوني

كه گشت بي تولگدكوب خشم تاتاري

سرودم ازتووازكوه سردرآوردم!

صداي كيست ازآن قله ها؟تويي آري

خوش است زمزمه بالهجه ي هراتي تو

شهيدبلخ توگشتن به جرم بيداري!

تمام جزرومدشعرماست ازدريا

شديم متهم امابه شعردرباري!

چقدرخسته ام ازروزنامه هاوازآن

"ستون حادثه"هاي هميشه تكراري

چقدرخسته ام ازشهروشنبه هاي شلوغ

وازكلاغ وخيابان و"جمعه بازاري"!

چقدريكسره ناقوس هاي كافركيش

به نام شعرشنيدن به حكم ناچاري

ببين تهاجم چنگيزرابه كشورشعر

كجاست شورجنيدي ،سلوك عطاري

بياقدم بزنيم امشب ازمسيرهرات

ودرقلمروشب هاي "شيخ انصاري"

شب وعباي تووجانمازمشهدي ات

شبيه زمزمه ي چشمه اي به سرشاري