دختر ايراني
سرو قد و سرخ رخ و مه جبين
ساده و شيرين سخن و دلنشين
با  ادب  و نيك  سرشت و متين
صنع  خدا  خلق  نمود ش چنين
مكتب  دل  را  همه  آموزگار
آينه ي  عشق  در  اين  روزگار
آيتي  از  جلوه ي   پروردگار
نقش   خدا   جاذبه ي  ماندگار
چشم و دو ابرو بت فرخار چين
حلقه ي ياران همه را چون نگين
کوه نوردی که چو مردان مرد
از تــن هر قــلّــه برآورد گـرد
خنده ي  شيرين و مليحش چو قند
مركب  غيرت  به ركابش   سمند
يك  دو   نفس   همقدمي  با   دلم
گشت چنين شعر تري   حاصلم
رهرو  چالاك    «نوا كوه»  بود
دختر  ايراني   و  بشكوه   بود