سلام آقای علی‌پور گرامی
پی‌گیر اشعار زیبایتان هستم. اشعار شما (آن‌چه من خوانده‌ام) انسجامی صددرصد دارد از صدر تا ساقه، حرکت منطقی تنها صدای حاکم بر آن است راستش من هنوز نمی‌دانم این حرکت صغری کبرایی یا مهندسی بی‌رحمانه‌ یا حاکمیت علیت ـ نه فقط در شعر شما ـ خوب است یا نه؟ اختیار خواننده مجبور به مهندسی شاعر است؛ دو حس متضاد و گاه متناقض را درجا القا می‌کند: لذت رهایی و احساس اسارت. رهایی زیرا پر است از پنجره‌هایی که دل‌به‌خواه مخاطب هر کدام به سویی باز می‌شوند و اسارت زیرا همه‌ی پنجره‌ها حفاظی منطقی دارند. به هر حال بعید می‌دانم این‌گونه اشعار پرونده‌شان به این راحتی‌ها مختومه شود... بیشتر خواستم نظرتان را در این‌ باره بدانم تا نظر بدهم.
مستدام باشید.
-------------------------------------------------------------
سلام دوست گرامی
متشکرم که وقت گران بهای خویش را برای خواندن شعرم صرف فرمودید .دقیق متوجه فرمایش جناب عالی نشدم لذا اگر استنباط این جانب در پاسخی که تقدیم خواهم نمود از سوال شما اشتباه است تصحیح فرمایید .این که آفریننده اثر دست خواننده یا استفاده کننده از اثر را باز بگذارد جهت تاویل یا خوانش یا شرح یا تفسیر به شیوه ای که دوست دارد البته با عنایت به داشته های علمی که دارای قطعیت هستند به گمان من زیبایی خاصی دارد زیرا اثر از دگمیتی که آفرینش گر ممکن است ایجاد نماید دور می گردد و به سمت تاویل های مختلف از یک روایت حرکت می کند به نظر در آثار هنری ( منظورم این جا فقط و فعلن آثار صرف هنری است لطفن کسی برداشت دیگری ننماید ) دوران روایت واحد از بالا و از سوی راوی اول شخص گذشته است و دوران روایت های متضاد خوانندگان از یک اثر رسیده است دوران خواننده مولف . و این عین آزادی و باز بودن متن است .موفق باشید . با احترام _ خودکار کم رنگ

سلام جناب آقای علی پور عزیز
سفری در درون جسمی که (" که شکل هندسی اش را/او تعریف کرده ،") و خوردن که اصلی ترین روزمرگی است ازدهان و مری تا معده و روده ها (رو به رو آشپزخانه ای/چسبیده به توالت/
با درهایی هم سایه )،و بخشی از مواد که از شریان به مغز می روند و شکوفه می شوند که ممکن است بر اثر تگرگ میوه نشوند و ادامه ی این روند تا مرگ و مات شدن در شطرنج زندگی و دفن شدن و خورده شدن بوسیله ی کرم ها و.......هشدار شاعری ست به همه ی کسانی که زندگی را میان مطبخ و توالت سپری می کنند .
جناب علی پور عزیز از این که با جسارت تصاویر شعری شما را به دلخواه شرح می کنم معذرت می خواهم اگر در دریافت هایم از سپیدهای فاخر شما روسپید نیستم تذکر بدهید ممنون می شوم کمتر کسی چون من در شرح سروده های شما گستاخی می کند...... موفق باشید.
----------------------------------------------------------------------------
سلام دوست گرامی
از شرح های شما همیشه لذت می برم.
شما لطف دارید .
متشکرم که وقت گران بهای خویش را برای خواندن شعرم صرف فرمودید .
موفق باشید .
با احترام _ خودکار کم رنگ

سلام مجدد
نظر من تقریباً اصلاً دقیقاً همان است که شما فرمودید اما من عرض کردم منطق حاکم بر شعر شما ـ و کلاً این قبیل اشعار ـ اجازه ی تصوری دیگر غیر از آن چه شاعر خواسته را به سختی می دهد عرض کردم شعر شما آن چنان انسجام دارد که قدم به قدم خواننده را مجبور به همراهی می کند در فضایی بی کران اما فقط از معبری خاص و من می خواستم بدانم شما این کار را تعمداً انجام می دهید یا نه (تنظیم مخاطب به نحوی که داوطلبانه با شما همراه شود). حال تمام نظرم را عرض می کنم: شعر شما بسیار هنرمندانه بر لبه ی آنارشیست تصویری مخاطب و آبسلوت تصویری مؤلف حرکت می کند و این اوج هنر شماست که به این راحتی ها گیر کسی نمی آید.
مستدام باشید.
----------------------------------------------------------------
سلام دوست گرامی
ارادتمند هر کسی که از من تعریف کند هستم ( شوخی )
از لطف بسیار شما بی نهایت سپاس گزارم .
شما خیلی به این جانب محبت دارید .
موفق باشید .
با احترام _ خودکار کم رنگ

...هر چند شکوفه ها





به مرگی با تگرگ دچار شوند ...

درست همینجا دیگر تعقید مفید شعر نو به کمک خیالت نمی آید . زبانت یکدست است اما ملایم نیست شاید به دلیل واژگان استخدامی ات .اما شعر خودش جاندار بود و دقیقن یاد داروگ نیما انداختم ...
خشک آمد کشتگاه من / در جوار کشت همسایه ...

سلیقه کج و معوج مرا ببخشید . اینجا سر دوراهی هر چه نمی خواهم می بینم چاقو به دست در لباس داش آکل غیظ گردانی می کنم !
-------------------------------------------------------------
ممنون دوست گرامی
تلاش می کنم از نوشته های جناب عالی استفاده نمایم .
متشکرم که وقت گران بهای خویش را برای خواندن شعرم صرف فرمودید .
موفق باشید .
با احترام _ خودکار کم رنگ

سلام بزرگوار
فکر کنم بیشتر از 10 بار شد شعر شما را خواندم در اینکه این اثری است قوی شکی نیست
چند تا بحث دارم که به ترتیب ذکر می کنم:
1-شعر شما برای من مخاطب عین پارویی از جنس چوب اعلا می ماند که برای حرکت قایق لازم است اما هرچه می گردی پیدایش نمی کنی
2-سمبل گرایی به حدی قوی است که ساعتها باید غور کنی تا پرده از سمبل سمبل برداری
3- به اصل شعر می رسی اما نمی فهمی آخرش این انسانی که شاعر از آن دم زده است در این شعر دستخوش چه تغییراتی است بخشی دوست عزیزمان آقای پورکریمی اشاره کردند.
4- زندگی، خورد و خوراک، مرگ، سوگورای نهایت آنچه شد که حقیر از این شعر برداشت کردم اما نتواتستم رابطه علت و معلولی و ارتباط تگاتنگ ابیات را پیدا کنم.
البته پیش شما استاد بزرگوار بنده درس پس می دهم موارد بالا را ذکر کردم تا ببینم نظر جنابعالی به عنوان راهگشا چیست؟
موفق باشید
----------------------------------------------------

سلام دوست گرامی
از لطف و مهربانی شما بسیار سپاس گزار هستم .
1 _ خدا را شاکرم که شعرم پارویی شد لذا از مخاطب انتظار دارم تلاش نماید تا قایقی بیابد برای این پارو .
2 _ این جانب سمبل گرایی قوی که جناب عالی اشاره فرمودید را در این اثر ندیدم ولی باز هم فرمایش شما قابل تکریم است .
3 _ همین که به این نتیجه رسیده اید که این انسان دست خوش تغییراتی هست به طور کلی برای این جانب خوش آیند است .
4 _ آن قسمت زندگی ما که نمی خواهیم درباره اش کسی یا خودمان صحبت کنیم غیر از این است ؟ سطر های شعر این جانب شاید کمتر به هم مربوط باشند یا شاید تمامن مربوط باشند یا شاید نیمی مربوط باشند نیمی دیگر نباشند همین که شما دوست گرامی وقت گرانبهای تان را صرف خواندن و فکر کردن درباره اش می کنید دنیایی برایم ارزش دارد و منت پذیر شمایم . موفق باشید . با احترام _ خودکار کم رنگ

سلام استاد علی پور
خواندم دست شما درد نکند
یا علی
-------------------------------------------------
سلام دوست گرامی
سر شما درد نکند.
متشکرم که وقت گران بهای خویش را برای خواندن شعرم صرف فرمودید .
علی یارتان

از شعر و زبان جالب آن بهره بردم /پاینده و شاد باشید
-------------------------------------------
لطف دارید قربان
متشکرم که وقت گران بهای خویش را برای خواندن شعرم صرف فرمودید .
موفق باشید .
با احترام _ خودکار کم رنگ