وقتـــی کـــــه در اوج مستـــــی، از شهــــــد پیمانه ی دل
مســت از شـراباً طهوراً، - « کأساً دهاقا » *- نه ی دل،
ســــر دادی از جـــــان سرودی، بـــــالــــی به بالا گشودی
«رندانـــــه آخـــــر ربـــــودی، جامــی زخمخانه ی دل»
وقتـــــی کـــــه فهمـــــیده عاشق، جامیـــــش گردیده لایق
- «رنگین چو برگ شقایق خونین چو افسـانه ی دل»-
هرگـــــز نه، پـــــروا نـــــدارد، جز ایـن نه، سودا ندارد
تصمیـــــم جان بازی از نـــــو، وین بــــی محابانه ی دل
می پرسد از دل که باید، نــَـــک جانـــــم از تـــن برآید؟
سر می سپـــــارد چـــــو پاسـخ، آری بُــوَد، یا نه ی دل
رزم است و بزم است و عزمی ، جزم اینک اندر سر من
مطرب ! طـــــرب افکـــن اینجا، ساقی! طهورانه ی دل
آمـــــد چـــو فصـــــل بهـــــاران، باریـده در دشت باران
خـــــوش مـــــی چمــد در گلستان، کبـک خرامانه ی دل
دنیـــــاسـت فـانـی همانا، اوج اســـــت باقـــــی و مانـــــا
«فهمـــــیده» فهمـــــیده جانا، از پیــــر فـــرزانه ی دل
«فهمـــــیده» فهمـــــیده آری، به زین نبوده ست کاری
در راه حـــق جـــان نثـــــاری- ترفنـــــد رندانه ی دل -
جُـــهـّـــال و گوساله ای زر، مائیـــم و در سینــــه و سر
میــقات موســـــائی جــــان، منشـــــور دهـــــگانه ی دل
* إنّ للمتّقین مفازا. حدائق و أعنابا. و کواعب اترابا و کأساً دهاقا (سوره نبأ –آیات 31 تا 34)
مطروحه ی اول:
ای سرخوش از شهد مستی، ای مست فرزانه ی دل
کولاک کـــــردی چـــــه زیبا، در بــزم مستانه ی دل
از پا نـــــه هرگز نشستی، پیمان نــه هرگز شکستی
- عهد الســـــتی که بستی، پیمـــان مردانه ی دل -
از نور خورشـــــید عرفان، با شور ایمان چه آسان
بر کف نهــــادی چو مستان سر را به شکرانه ی دل
ققنوس از آتـــــش هراســـــد؟ هیهات خوشتر نوازد
زاتـــــش مگـــــر دارد آیــا پروا؟ نه، پروانه ی دل
بازنـــــده آن کـــــس بُــوَد کو جان را نبازد به جانان
نی آنکـــــه با جـــــان پـــــذیرد انـــدرز رندانه ی دل
سجّـــــاده آیـــــا نبــــــاید بــــر خـــــود ببالد مداوم
سرشــاراگر شــــد نمـازت از فیض میخانه ی دل؟
ماننـــــد امــــــواج دریا مـــــی آفریـــــدی تلاطـــــــم
در جشـــــن و پاکـــــوبی جان در رقص جانانه ی دل
خوش می نشیند به دلهـــــا، اندرز نابی که دادی:
ویروس شیـــــطان نگـــیرد یک وقت رایانه ی دل!
با عزم راســـــخ اگر جـــــان اخـلاص را پیشه گیرد
شـــــک من ندارم دهــــد حق پیوســته یارانه ی دل
گفتـــــم: ز ناســـــوتم آیا راهــی به لاهوت باشد؟
گفتی: کـــه ره می تــــوان یافت امّا ز پایانه ی دل
گفتم: که درعشقبازی هیچیت ره توشه ای هست؟
گفتی: بحمـــــد الله آری «انــدوه سالانه ی دل»
گفتم: که باور ندارد عقـــــل اینچـــــنین عشقبازی
گفتی: که ســـــامان ندارد ماننــــــد سامانه ی دل
گفتم: که با ما نگوئی معشوقه با تو چه کرده است؟
گفتـی: که معشـــــوقه با من؟! تاراج کاشانه ی دل
«رندانه آخـــر ربودی، جامـــی زخمــخـــــانه ی دل»
«خونـین چو برگ شقایق، رنگین چو افسانه ی دل»