بادی به دلت وزیده ، افتادی تو
از دیده ی من ندیده افتادی تو

ای میوه ی تلخ و کال ، از شاخه ی عشق ...
در پای هوس نچیده افتادی تو




*****



ای کوه ! تو ای مدفنِ روزانه ی خورشید
زاییده شد از پشتِ تو خورشید و درخشید

هم مادر و هم قاتلِ خورشید تو هستی
فرزند کُشی را که خداوند نبخشید