شب سرد بدون مهتاب است
گوهر شبچراغ نایاب است

هرچه تردید وهرچه شک بیدار
هرچه ایمان و عشق در خواب است

نفس واژه در شمارش شد
شعر من بیت بیت بی تاب است

حس من مثل نقش فرشچیان
انتظاری که مانده در قاب است

دشمن و دوستت مشخص نیست
چشمهای همه به سرداب است

کمی آهسته تر بیا ، اینجا
پر از مردمان نا باب است

توی فرهنگ مردم این عصر
خنجر از پشت جزء آداب است

سر هر چار راه در این شهر
گل نرگس فروختن باب است

دشمنانت چه نقشه ها دارند
نقشه هائی که نقش بر آب است

دشمنت نا امید خواهد شد
شیعه را تا حسین (ع) ارباب است