< سکوت  >

در این عکس

تو

کنارم نیستی

و لبهایم به شکل اسم تو

باز مانده

دود سیگار

چشمهایم را می آزارد

چه بوی بدی پیچیده در این

اتاق نمور وتاریک

چه صدای زمختی

 صدایم می زند

و من فقط

نگاه میکنم به پنجره ی روبرو

دیگر بس است

کمی دهانم را

 باز تر کن

تا دندانه های نامت

بیرون بپرند

تا باران پروانه بشکند

 این سکوت را

این پنجره را

می ترسم

می ترسم

از این ترس کشنده

که تو کنارم نباشی

که لبخندت روبرویم نباشد

باد بیاید

باران ببارد

و من در سکوت بشکنم