«بسم الله الرّحمن الرّحیم»

نذر حضرت ارباب(علیه السلام):

چند وقتی است غزل مست و پریشان شده است
و هوای نفس قافیه زندان شده است

دارد از زوزه ی کفتار به خود می پیچد
خاک سردی که نهان خانه ی شیطان شده است

این همان آدم خاکیست؟؟! زمین حق دارد
که ز بخشندگی خویش پشیمان شده است

خون صد لاله از این خاک چنان می جوشد
پلک بر هم بزنی سیل خروشان شده است

جامه ی کفر به تن، پرچم اسلام به دوش!
وهم تلخیست که ابلیس مسلمان شده است!

نوح کنعانی ما هیبت موسی دارد
دم برآرید! ببینید که طوفان شده است...

ننگتان باد شروران! چه قَدَر بی رحمید
پای داعش برسد کرب و بلا می فهمید

می رسیم عاقبت از راه... غزل خوان، سرمست
زیر شمشیر قضا، رقص کنان، سر بر دست

شیعه با تیر بلا سینه ندوزد عجب است
شیعه ی فاطمه(س) چون شمع نسوزد عجب است

خواهرم گریه چرا؟ شیعه که زنده است هنوز
«گر پدر رفت، تفنگ پدری هست هنوز»

رخصت از خنجر بی تاب علی می گیرم
انتقام پدرت را به علی می گیرم

***

اللهم عجل لولیک الفرج