شعر  :  کوچۀ باران

از دفتر : رفتن ها - قالب : غـزل

***************

لحظه لحظه آرزویت در دلم جا می کند

                                   آرزو از عـمـقِ جـانِ ناشـکـیـبـا می کند

هجمۀ سرد سکوت و انتظار از سایه ها

                                   طاقـت از شیـرازه و بندِ دلـم وا می کند

بـازوانِ تـشـنـه ام  از بـاورِ اردیـبـهـشت

                                    روزهـای  زیـرِ  بـاران  را تـمـنـا می کند

 گرچه ماه اندازۀ دنیا به دور است از زمین

                                  عکسش اما در درون برکه غوغا می کند

 کوچه ای که شاهدی بر آمدن های تو بود

                                رفـتنت را با کدامین واژه معـنا می کند ...!