نقشِ چشمانِ تو در خاطره ها جا مانده
آه ! دل از تپشِ ثانیه ها وا مانده

یادِ تو آینه ی دق شده ؛ امّا عمری ست
دل در این آینه سرگرمِ تماشا مانده

سایه ی خاطره ی موی تو بر صبح افتاد
روز در سلطه ی بی مهریِ شبها مانده

شبِ کابوسیِ من منتظر یک رؤیاست
مثل یلدا که در اندیشه ی فردا مانده

گاه فرهادم و یک کوه ز غم بر دوشم
گاه مجنونم و شوریده به صحرا مانده

رستمِ چشمِ تو در جنگ دلم را بشکست
آه ! سهراب در افسوسِ مداوا مانده

دلِ من حوصله ی «حوصله ها» را سر بُرد
بس که تنها به امیدِ تو شکیبا مانده

تا که دارم نفسی منتظرت می مانم

گرچه یک عمر دل آشفته و تنها مانده

***

جمعِ بینِ من و جز تو نشود ماهرگز
بینِ «مـ ـ ـا» قسمت­مان است که منها مانده