نشستم کنار دریا نیامدی

ای خوب من

 کاشتم جوانی ام را

کنار دریا نیامدی

ای چشم های خیس باران

میهمانی گرفتم

سراسر دریا نیامدی

 تو به ذهن ساحل

 نزدیک تری

 در تمامی لحظه های ابری ام

نشستم به نجوا نیامدی

 تو مرا بیشتر می فهمی

 ای همسفر باران

 بس که نگاهم

 خیره به دنبالت بود

 نگاهم زده سرما نیامدی

 اردیبهشت هم تازیانه خورد

خزانم شده معنا نیامدی

تو را به ذهن دریا

خواهم سپرد

 درمست نگاه تو

شدم رسوا نیامدی