رنگ و لعاب
خواب ديدم امدي .از خورد و خواب افتاده اند
خسته و ترسيده در فكر شتاب افتاده اند
مثل طفل گم شده.حيران و سر در گم همه
غرق تب .هذيان به لب.روي سراب افتاده اند
نطقشان كوراست .اما مثل سيل نو بهار
جان به لب در ازمون پيچ و تاب افتاده اند
چوب خط عمرشان .تا مي رود زير سئوال
تازه فكر رفتن و اجر و ثواب افتاده اند
ترس در عمق نگاه ماتشان دل دل زنان
فكر ديروز خود و رنگ و لعاب افتاده اند
پشت دار العدل تو.صف بسته اند و چشمها
در خيال بخشش ات بيهوده اب افتاده اند.