این : منم
     درست بیست سال پیش
                 در بهشت شیطنت
                      با همان شلوغی یواشکی
این: تویی
      یادگار روزهای ساده ام
                   بی غل وغش و دروغ
                         روزهای دل به هیچ کس نداده ام
              روز های آبی ام
              روزگار آفتابی ام
 
یادِآشتی –بعد قهر- های زودرس بخیر!
                     یاد آن جهانم- آن اتاق کوچکم-
                                       یاد عشق های بی هوس بخیر 
 
این: منم
      کنون نه از بهشت و از شلوغی و

                   از جهان و عشق های آنچنانی ام خبر
                            نه از جوانی ام خبر  
 
این: منم که زندگی را
                   ساده باختم
این: منم که هیچ وقت
           با خودم نساختم        
 
این: منم که روبروی تو شبیه آینه
             -اگرچه تار اگرچه خسته وشکسته ام-
                                                             نشسته ام        
با نگاه حق به جانب و
            طرز فکرهای رسمی وسیاسی ام
این : منم
        درست بیست سال بعد
می شناسیم؟!؟

آه عکس کودکی!!!
آه عکس کودکی!!!