می کشد ز بند دل قبله نخستینم

کعبه در میان جان، روی بر فلسطینم.

کو حلاوت ایمان؟ تا ز قدس محرومم

از ملامت وجدان درد می کشد دینم.

سنگهای خون آلود... سنگ های خون آلود...

هر شب از کناران دل ستاره می چینم.

بوسه می زنم از دور، کودک فلسطینی

لاله های زخم تو  مهر آل یاسینم.

ناوگان آزادی تا به گل فورو بنشست

آشنا نخواهم بود بیش از این چو بنشینم.¹

ای بشر!

           تفاوت را بس عظیم می یابم

زان که تو همی گویی تا من آن که می بینم.

پایگاه معراج

                ای خاک پاک آزادی

آبرو ز تو دارد آسمان رنگینم.

دیده ام به روئیا یی از میان خاک و خون

دست می برد هوری²سوی قلب سنگینم.

می کشد ز بند دل قبله نخستینم...

.1اشاره به بیت خواجه حافظ: "کشتی نشستگانیم ای باد شرطه برخیز     باشد که بازبینیم آن یار آشنارا"

 ^.2 هور – فرشته ای منسوب به خورشید.