چشمان نیشابور
قبل ازاوچشمان اهوها تماشائي نداشت
غمزه ي مبهوتشان هم. در غزل جائي نداشت
شب ميان مستي مخمور چشم اهوان
چون مي خوابيده در خم بود. وسودائي نداشت
صيد بود و دام بود و يك جهان درماندگي
ضامن و ازادي و اميد. معنائي نداشت
قبل ازاو راه خراسان. يك مسير ساده بود
حضرت خورشيد.بران خطه امضائي نداشت
ابي چشمان نيشابور.درخواب زمين
زيرپلك سنگ پنهان بود. و فردائي نداشت
خاك تب دار از عطش .درفكر رويش هم نبود
رنگ و بوي زعفران در خواب او جائي نداشت
قبل ازاو .واحه به واحه.حادثه در حادثه
از مدينه تا خراسان  شيعه مآوا ئي نداشت .
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 ردی از نور
قبل ازاوچشمان اهوها تماشائي نداشت
غمزه ي مبهوتشان هم. در غزل جائي نداشت
شب ميان مستي مخمور چشم اهوان
چون مي خوابيده در خم بود. وسودائي نداشت
صيد بود و دام بود و يك جهان درماندگي
ضامن و ازادي و اميد. معنائي نداشت
قبل ازاو راه خراسان. يك مسير ساده بود
حضرت خورشيد.بران خطه امضائي نداشت
ابي چشمان نيشابور.درخواب زمين
زيرپلك سنگ پنهان بود. و فردائي نداشت
خاك تب دار از عطش .درفكر رويش هم نبود
رنگ و بوي زعفران در خواب او جائي نداشت
قبل ازاو .واحه به واحه.حادثه در حادثه
از مدينه تا خراسان  شيعه مآوا ئي نداشت .
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 ردی از نور
قبل ازاوچشمان اهوها تماشائي نداشت
غمزه ي مبهوتشان هم. در غزل جائي نداشت
شب ميان مستي مخمور چشم اهوان
چون مي خوابيده در خم بود. وسودائي نداشت
صيد بود و دام بود و يك جهان درماندگي
ضامن و ازادي و اميد. معنائي نداشت
قبل ازاو راه خراسان. يك مسير ساده بود
حضرت خورشيد.بران خطه امضائي نداشت
ابي چشمان نيشابور.درخواب زمين
زيرپلك سنگ پنهان بود. و فردائي نداشت
خاك تب دار از عطش .درفكر رويش هم نبود
رنگ و بوي زعفران در خواب او جائي نداشت
قبل ازاو .واحه به واحه.حادثه در حادثه
از مدينه تا خراسان  شيعه مآوا ئي نداشت .
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 ردی از نور
قبل ازاوچشمان اهوها تماشائي نداشت
غمزه ي مبهوتشان هم. در غزل جائي نداشت
شب ميان مستي مخمور چشم اهوان
چون مي خوابيده در خم بود. وسودائي نداشت
صيد بود و دام بود و يك جهان درماندگي
ضامن و ازادي و اميد. معنائي نداشت
قبل ازاو راه خراسان. يك مسير ساده بود
حضرت خورشيد.بران خطه امضائي نداشت
ابي چشمان نيشابور.درخواب زمين
زيرپلك سنگ پنهان بود. و فردائي نداشت
خاك تب دار از عطش .درفكر رويش هم نبود
رنگ و بوي زعفران در خواب او جائي نداشت
قبل ازاو .واحه به واحه.حادثه در حادثه
از مدينه تا خراسان  شيعه مآوا ئي نداشت .
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 ردی از نور
قبل ازاوچشمان اهوها تماشائي نداشت
غمزه ي مبهوتشان هم. در غزل جائي نداشت
شب ميان مستي مخمور چشم اهوان
چون مي خوابيده در خم بود. وسودائي نداشت
صيد بود و دام بود و يك جهان درماندگي
ضامن و ازادي و اميد. معنائي نداشت
قبل ازاو راه خراسان. يك مسير ساده بود
حضرت خورشيد.بران خطه امضائي نداشت
ابي چشمان نيشابور.درخواب زمين
زيرپلك سنگ پنهان بود. و فردائي نداشت
خاك تب دار از عطش .درفكر رويش هم نبود
رنگ و بوي زعفران در خواب او جائي نداشت
قبل ازاو .واحه به واحه.حادثه در حادثه
از مدينه تا خراسان  شيعه مآوا ئي نداشت .
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 ردی از نور
قبل ازاوچشمان اهوها تماشائي نداشت
غمزه ي مبهوتشان هم. در غزل جائي نداشت
شب ميان مستي مخمور چشم اهوان
چون مي خوابيده در خم بود. وسودائي نداشت
صيد بود و دام بود و يك جهان درماندگي
ضامن و ازادي و اميد. معنائي نداشت
قبل ازاو راه خراسان. يك مسير ساده بود
حضرت خورشيد.بران خطه امضائي نداشت
ابي چشمان نيشابور.درخواب زمين
زيرپلك سنگ پنهان بود. و فردائي نداشت
خاك تب دار از عطش .درفكر رويش هم نبود
رنگ و بوي زعفران در خواب او جائي نداشت
قبل ازاو .واحه به واحه.حادثه در حادثه
از مدينه تا خراسان  شيعه مآوا ئي نداشت .
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 ردی از نور
قبل ازاوچشمان اهوها تماشائي نداشت
غمزه ي مبهوتشان هم. در غزل جائي نداشت
شب ميان مستي مخمور چشم اهوان
چون مي خوابيده در خم بود. وسودائي نداشت
صيد بود و دام بود و يك جهان درماندگي
ضامن و ازادي و اميد. معنائي نداشت
قبل ازاو راه خراسان. يك مسير ساده بود
حضرت خورشيد.بران خطه امضائي نداشت
ابي چشمان نيشابور.درخواب زمين
زيرپلك سنگ پنهان بود. و فردائي نداشت
خاك تب دار از عطش .درفكر رويش هم نبود
رنگ و بوي زعفران در خواب او جائي نداشت
قبل ازاو .واحه به واحه.حادثه در حادثه
از مدينه تا خراسان  شيعه مآوا ئي نداشت .
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 ردی از نور
قبل ازاوچشمان اهوها تماشائي نداشت
غمزه ي مبهوتشان هم. در غزل جائي نداشت
شب ميان مستي مخمور چشم اهوان
چون مي خوابيده در خم بود. وسودائي نداشت
صيد بود و دام بود و يك جهان درماندگي
ضامن و ازادي و اميد. معنائي نداشت
قبل ازاو راه خراسان. يك مسير ساده بود
حضرت خورشيد.بران خطه امضائي نداشت
ابي چشمان نيشابور.درخواب زمين
زيرپلك سنگ پنهان بود. و فردائي نداشت
خاك تب دار از عطش .درفكر رويش هم نبود
رنگ و بوي زعفران در خواب او جائي نداشت
قبل ازاو .واحه به واحه.حادثه در حادثه
از مدينه تا خراسان  شيعه مآوا ئي نداشت .