جفت یکه دارم من تیغ بی مثل دارم

نیستم غریب اینجا لاتم و هبل دارم

خاک آسمان جوشم نیشم و پر از نوشم

قیلم و پر از قالم قولم و غزل دارم

دیده سبز شد اما از چمن نصیبم نیست

چون چراغ زنبوری حسرت عسل دارم

بار عام خواهم شد دام خاص خواهم شد

شیخ سبحه در دستم مکرم و دغل دارم

بستم و هوسناکم بر ذغالی از تاکم

نشئه پوش ایجادم از ازل عمل دارم

هم سخن شدن با من لب گرفتن از تیغ است

فیض خانمان سوزم جنگم و جدل دارم

چون مرا نمی یابند جبرئیل را خوانند

رفته ام ز خود اما نسخه ی بدل دارم

تا شدی هم آغوشم سبز شد بر و دوشم

خاک آسمان بختم دجله در بغل دارم

دعوت آشیانان را الفتی نمی بندم

فرصت است امکانم مرگم و اجل دارم

چون نفس میان نی نافذ است احکامم

شاه کوچه ای هستم تاج در محل دارم

بیدلانه می بندم ره به معنی و مضمون

"می پرست ایجادم نشئه ی ازل دارم"