1- 19عاشق
با نسیم سحر از کوه فرو می ریزم
  گل به گل عاشق این دشت صنوبر خیزم
روح فرهاد جوانمرگم وبا غیرت عشق
یورش صاعقه بر هیمنه ی پرویزم
چه کسی گفت که دست و دلم از کار شده است ؟
یا که در زرد ترین زاویه ی پاییزم
بِنِویسید: دلی رشک کبوتر دارم
به هوای گل خورشید که بر می خیزم
ِبنِویسید: زمین زیر پرو بال من است
وَ زمان گم شده در وسعت شور انگیزم
باز چشم تو وَ تکثیر غزل های درست
چه کسی گفت من از آِینَه می پرهیزم ؟

2- 20
دعوت
مرا به چشمه ی نور و گلاب دعوت کن
به شهر آِینَه و آفتاب دعوت کن
غریب راز و نیازم مرا در این شب ها
به روشنای سَحَر های ناب  دعوت کن
هلا بهار شکوفا نهال نقره نشان 
مرا به روشنی بی حساب دعوت کن
تو را قسم به دل سبزه های دریایی
گیاه گمشده ام را به آب دعوت کن
مرا به شوق خطر ای سوار بارانی
مرا به حسّ ِ شتاب و  شهاب دعوت کن

3- 21
فصل جاودان
یادتان که می آید - خشکسالی و توفان
آسمان ِ بی خورشید - ابرهای بی باران
فصل سرد بی برگی - موسم جوانمرگی
انجماد خون گل   - روی ماسه و سیمان
دشت های بی حاصل  - کومه های بی روزن
کوچه های بی پایان -  عابران سرگردان
یادتان که می آید -  مشت ها مسلسل شد
مردم خدا جو را - در نبرد با شیطان
فصل جاودان بهمن - شور عاشقان بهمن
رونق سراسر سبز - نور چشم بیداران

4- 22
فرصت
از فرصت سبز آسمانی
تا رونق راه کهکشانی
تا شهر ستاره های روشن
از دشت به لاله ارغوانی
در من به نیاز مانده برجای
این درد بزرگ جاودانی
یک روز قبیله ای خطر خیز
با لحن و زبان ِ آن جهانی
خواندند مرا به سمت باران
خواندند به آب زندگانی
خواندند هلا هلا و رفتند
من ماندم و شرم و شروه خوانی
من ماندم و گریه های بی رنگ
زان فرصت سبز آسمانی

5- 23

 در یاد روانشاد سلمان هراتی 

با ماه و آب و آِینَه نسبت داشت
نسبت به آفتاب ارادت داشت
در وسعت بهار قدم می زد
در ساحل سپیده سکونت داشت
چشم انتظار لحظه ی رفتن بود
از عاشقی هزار علامت داشت
تا" آسمان ِ سبز ِ"خدا کوچید
دلتنگ بود شوق زیارت داشت
"سلمان ِ"شاعران ِ شهادت خوان
با شیوه های تازه اصالت داشت