کشف و شرح یکی از ابیات حضرت ابو المعانی بیدل رح(تا نفس هست زدل کم نشود گرمی عشق......شعله تابی ست که در رشتة جان دارد شمع)

درود بر عزیزان و علاقمندان حضرت بیدل

تا نفس هست زدل کم نشود گرمی عشق...........شعله تابی ست که در رشتة جان دارد شمع

قبل از اینکه در باره بیت شرح و تفسیر شود چند بیت بطور استشهاد آورده میشود

عاشقان را مونسی جزدرد تیست.........سوختن باشد همین دمساز شمع

مرده ام اما همان خجلت طراز هستی ام..........با عرق چون شمع میجوشدگدازهستی ام

درینجا (هستی ام) اشاره به باطن است

تا نفس هست زدل کم نشود گرمی عشق...........شعله تابی ست که در رشتة جان دارد شمع

طوریکه از جنبش بیت معلوم میگردد حضرت بیدل در اثر جوشش عشق که از وجود ریاضت کشیدة عارف سرازیر میشود به پای نمایش گذاشته

واین حالت یکی از طی مراحل عرفا  است

از ینکه نفس در تمام اعضای وجود انسان در گردش است و در هر رگ نفسی در جریان است حضرت بیدل درینجا نفس(روح) که بنیان گذار هستی انسان است به تار شمع که در میان سوزش و شعله شوق قرار دارد را به تمثیل میکشاند.

معنی روان بیت

حضرت بیدل میفرماید:وجود من  ازاثر گرمی عشقی که در باطن دارد چون شمع در حال محو و نیستی است و تا آخرین تار شمع که مراد از آخرین قطع نفس (روح) است در حال سوز و گداز است و این حالت یکی از مقامات فی فنا الهی هم میباشد