پیداست نازنین که دلت لرزید

این روزها به حال تو می خندم....

این روزها دوچشم سیاهم را

بر روی چشمهای تو می بندم

دستان من که ملتمس نورند

گرد خیال روی تو می گردند

سمت شراب ناب تو می رویند

از حس حجم جام تو می لرزند

پر می کشم به آتش اندامت

این شعله را خیال امانی نیست

راه تو را به صد گله می بندم

کوی مرا به جز تو نشانی نیست

تردید، باید از تو حذر می کرد

این قلب در گناه تو سهمی داشت

وقتی سرود ساده چشمانت

عشق تو را میان دلم می کاشت

پیداست نازنین که دلم لرزید...

این روزها به حال دلم خو کن.

شعر و طرح :

راشین گوهرشاهی- تابستان 1393