استکانهای کمر باریک توی کافه را
میکنی درجیب با آن قامت و اندام ها 
تویِ خُم گل میکند احساس مستیِ شراب
میزنی تا لب به لبهای تمام جام ها
شُرطه ها دنبالِ تو اُفتاده اند وُ می رَوی
زیر چتر دستهایِ عاشقِ من لحظه ای
آه دیگر ای پری پروانه شو پروانه شو
پهن کرده شهر در خود تورها و دام ها
قُل قُلِ قلیانِ تویِ کافه بالا می رود
  می زند بیرون نگاهِ گرگها دور وُ بَرَت
زل به موهایِ سیاهت می زنند وُ می خَرند                                        
  از دهانِ
           خیسِ قلیانهایِ کافه
                                            کام ها