بی احتیاط
 آبی هایت را بر زردی هایم بزن
سبز می شویم 
آن قدر بلند
که دراین  تابلو جا نمی گیریم
دست هایم را بگیر
تا از چاله ها بپرم
گلی خونرنگ برایت کاشته ام
که تمام پله هایش را
برای گام های خورشید 
فرو ریخته است
خورشید من !
خسته نباشی 
خود خوری نکن
تو
غروب نکرده ای
این منم که به دور خود می چرخم
و چشم بسته
 چرخ باستانی می زنم