«زبان حال امام حسین در غم تشنگی علی اصغر(ع)»

این کار را به جناب سید هادی هاشمی تقدیم می کنم. همسر خواهرم که بزرگی و مهربانی اش زبانزد است.

روی دستان خودم خوابیده بود
دائماً از تشنگی نالیده بود
خنده ای رویِ لبان ِ او نبود
حس و حالی بر زبانِ او نبود
کُشت قلبم را صدایِ گریه اش
گریه کردم من برایِ گریه اش
سوختم از خشکیِ لبهایِ او
از نیازش، غصه اش، غم هایِ او
سعی کردم تا نسوزد سینه اش
کودکی بود وُ لبِ پر پینه اش
سعی کردم در بغل خوابش کنم
با سرشک خویش سیرابش کنم
گریه کرد اما شَهِ قنداقه ام
گریه کردم با شَهِ قنداقه ام
گریه کردوُ چشمِ او را خواب برد
خواب اصغر را ولی بی تاب برد
گفتم آیا سنگ هستی حرمله
آب را بر ماه بستی حرمله
آب را تویِ سبویِ او رسان
قطره ای را بر گلویِ او رسان
هر چه گفتم گوشِ او کر بود کر
حرفِ من اصلاً نکرد بر او اثر
ناگهانی حرمله فریاد زد
داد زد، هی داد زد، هی داد زد
از هوار حرمله بیدار شد
باز پیشانیِ او تبدار شد
از هوار حرمله خوابش پرید
باز جایِ آب غمها را چشید
تیر را با شدتی پرتاب کرد
او هدف را حنجر بی آب کرد
بر گلویش زخمِ کاری می خورد
حلقِ گل را خارِ سمّی می برد
خونی وُ خاکی شده قنداقِ او
می کشد بر دوش بابا داغِ او
رویِ دستم ماه پرپر می زند
مادرش بی تاب و برسر می زند
ای ربابم مادرِ طفلانِ من
زینبم ای خواهر عطشانِ من
تیر سمّی مهلتی بر من نداد
حرمله بر مهربانی تن نداد
سعی کردم تا که آرامش کنم
قطره ای از اشک در کامش کنم

دوستان بزرگوار این کار به درخواست برادر عزیزم سید هادی هاشمی سروده شده و اگر دارای مشکلاتی است به دلیل کم بودن وقتم برای ویرایشش است امیدوارم خوشتان بیاید.