حضرت زينب(س)
 مَا رَاَیتُ إِلاَّ جَمِیلا  
 
نگاهت آنقدر آشفته كرد میدان را
که دشت از هیجانش وزید طوفان را
 
وداع کردی و آندَم برای شبزده ها
به دوش بردی از این دشت، روز تابان را
 
چگونه خار نگریید زخم پای تو را
که سوز آبله پر کرده این بیابان را
 
ببین ! برای تو در شهر نوجوانی تو
خطاب «خارجی» آکنده هر خیابان را
 
جسارت نفَس حمزه در دلت جاریست
بهم بریز ابوجهل های دوران را
 
بگو که واقعه در اوج عشق و زیبایی ست
بگو به عالم و آدم حقیقت آن را
 
که جان تازه به هر دفتر و قلم دادی
و زنده كرد دلت پاره هاي قرآن را
 
به آسمان دلت ابرهای تازه رسید
که رودها بشناسند راه جریان را
 
...و اشک های تو در عرش تا ابد جاریست
که رهبری بکند قطره های باران را