دختــــرت آمــــده تا هدیـــه کــــــند جانش را 

 تا دمی شـــانه کنی مــــــوی پریــــــشانش را 

 منتظر،چشم به در ،تشنــــه ،کمی بی طـــاقت 

 بیقراراست ،روا  نیــست که مهـــمانش را... 

 کاش آن لحظـــــــه دل ِابر به رحـــم آمده بود 

 بـــــــازمی کــــــــــــرد در ِ آبــــی بارانــش را 

 سربه زانوش نهاده است ،بزرگش شده است 

 نوبـــــت توســــت که بی تابـــی دامانش را...  

 وای اگـــر بغض خـــدا بشــــکند از آمدنــــش  

 وای اگــــر فــاش کنــــد راز گـــریبــانـــش را 

 چشمـــهایی که پر از همهمـــه ی دریــا بـــود 

 دل ِ پـــر حـــادثــه ی بی سر و ســـامانش را... 

 صورتش نیـــلی و زخــــم است تمـــــام بــدنش 

 نیســــــتی تا که بگــــــیری غــــم تاوانــــش را  

التماس دعا