فصل پاییز بود و می پیچید خندۀ ما دو در هوا هر روز

شانۀ برگها ترک می خورد زیر پاهای ما دو تا هر روز

فصل پاییز بودُ من تنها از تو گل می شنیدم ُ لبخند

آه درب بهشت انگاری بود سمتِ من و تو وا هر روز

زیر باران وُ چتر بستۀ مان، یعنی از عاشقی هم مردن

خنده وُ قهر وُ آشتی هامان بود یک عادتِ بجا هر روز

روزها بر روال ما می رفت، زندگی کوکِ سازِ من وَ تو بود

تا که افتاد اتفاقی وُ کرد در من غمی به پا هر روز

زل زدم بر لبت که می گفتی فصل پاییز فصل تنهاییست

چتر واکردی وُ گذشتیُ شدم از زندگی جدا هر روز

*****

باز پاییز و یاد عاشقی ام یاد باران وُ چترِ بستۀ مان

تویِ این کوچه هایِ پاییزی من قدم می زنم تو را هر روز