((بســـم الله الرحـــمن الرحيـــم))
نـــذر پيـــشگاه سرور عاشـــقان دوعالـــم
شايـــد اگر دركربـــلا آن روز بـــاران مي گرفـــت
فريـــادهاي "العـــطــش" در خيـــمه پايــان مي گرفــت
لشـكــربه لشــكـر گرگها لب تشنه ي خــون آمـــدند
دشـمــن نبايـــد مي رسيــداي كاش طـوفـــان مي گرفـــت
آن روز فـــرزنــــد علـــي(ع) فريـــاد حق مي زد،ولي
چشمـــان غفــلت ناك را خــوابي پريــشان مي گرفـــت!
آگــاه بــوداز مكــرشان، از فتــــنــه هـاي بي امـــان
او داشـــت جـــاي كوفيـــان از مـــرگ پيــمــان مي گرفـــت...!
بايــــد فنــــا ميشـــد جهـــان خـــون گريــه مي كرد آسمـــان
شايـــد عطـــش بر تشـــنگـــان يك ذرّه آســـان مي گرفــــت
آن روز خـــاك كربــلا ســرتاســرش اعجــاز بود
از خــون ناي كـــوكــي هفـــت آســـمــان جــان مي گرفــت
عبــّاس(ع) اگـر آن تيـــرهـــا يك دم امـــانــش داده بود
وقــتي كه مشكـــش پاره شد، شـــط را به دنـــدان مي گرفـــت!!!
دشمن به خاك افـــتاده بد از وحـــشــت تيــغ حسيـــن(ع)
شمشيـــرفرزند علـــي(ع) از عشــق فرمــان مي گرفـــت
وقتي كه خـــورشيـــد ســرش تاريــكي شب را شكافت
انگار نيـــزه روي ســـر در قـــدر قـــرآن مي گرفــــت...!
مهـتاب هم بي تاب بود از شرم روي دخـــترش
وقتي ســري دلــتنـــگ را آن شــب به دامـــان مي گرفـــت
در زخمْ دشت كربـــلا از خـــون پاك لالــه هـــا
خـــون در رگ خشكيــــده ي تاريـــخ جـــريـــان مي گرفـــت...