سلام ای مهربان تر از نسیم! ای بهترین همدرد

که یادت خوانی از عشق و غزل در سینه ام گسترد

اگر جویای احوال منی با گریه باید گفت:

ملالی نیست غیر از دوریت در این هوای سرد

همیشه ازخودم می پرسم- از وقتی که تورفتی-

چگونه می توان با " انتظار" دیدنت سرکرد؟

بخوان! از بارش یکریز چشمانم که بعد از تو

چه ها این روزگار زخم خورده برسرم آورد

همیشه شاد وخندان باشی، امّا کاش می دیدی

چگونه می کشم با خود دلی خسته سری پر درد

خداحافظ ! ولیکن آخرین حرف دلم این است

که خواهش می کنم یکبار دیگر پیش من برگرد...!