دسته بندی اشعار

آخرین اشعار

آخرین نقدها

در خاک

تا سامری ننشاند این گوساله را بر خاک
چلّه به چلّه میگذاری طور را در خاک
 
هم در عطش مانده ست و هم ذبح است اسماعیل
نفرین به این تیری که خنجر گشت.. اف بر خاک
 
وجدان خلقت آفرینش را هراسان دید
دل آتش و سر باد و چشم آب است و پیکر خاک
 
خاک کف پای تو از خورشید سر تر بود
از داغ تو می ریخت گویی خاک بر سر خاک
 
نصف جهان زاینده رود اشکهای توست
باید به حکم تربت تو نیم دیگر خاک...
...با شد والّا مثل این شعری که می خوانم
دنیای خاک آلود ما را دست آخر آب...
...با خود به اقیانوس مشک پاره ای می برد
تقدیر ما می شد سراسر آب اندر آب
 
آنوقت ماه لاجرم چون ماهیانی سرخ
خون می خوریم از دست این از زخم خون تر: آب
 
این عکس توست ای ماه افتاده است در دریا
یا اینکه از چشم تو افتاده است یکسر آب
 
حالا که فرزندان دریا در عطش ماندند
ای ابر هرگز در زمین ما نپرور آب
 
ما آب می کاریم امّا چند ماه بعد
آفت زده می خشکد از کمبود باور آب
 
آه ای عصا از کفر بگذر نیل بیدار است
تا اژدهایی باشد این کفّارۀ تر آب

---

---

   تاریخ ارسال  :   1393/9/28 در ساعت : 17:4:10   |  تعداد مشاهده این شعر :  559

---

---