آسمانی که باز هم آبی ست                            -کفترانی که باز بر گشتند                          
بال در بال با اذان اینک                      وقت سبز نماز برگشتند         
 
لب حوضی نشسته اند به صف-                  تا وضویی زلال تازه کنند
روزگار شکوه ایمان را                     با اذان بلال تازه کنند
                           ***
این حوالی شکسته در دلها                                 - بغض مات تمام آینه ها
سر به خاک بهشت می ساید                                  –در نمازش امام آینه ها
                           ***
سنگ سنگ ِتمام این مسجد                     -منبر و چوب و خشت نورانی ست
خط به خطِ تمام کاشی ها                            مثل طاق بهشت نورانی ست
                                       ***
این حوالی میان این مسجد                     خطبه های بهار گل کرده
برگ برگ نجیب گلدسته                     در دل  روزگار گل کرده
                                       ***
یادگار شکوه تاریخ ست                       این بنای بلند پابر جا
انعکاس بلوغ این قوم ست                                          _قوم عطار ،قوم مولانا
                                      ***
این حوالی تمام گوهرها                                            وقف لبخند روشن دریاست
گوهری که بحکم دل شاد است-                   این حوالی ستاره ای زیباست
                                     ***
اوکه دستان روشنش اینک                     بانی ارتفاع گلدسته ست
گوهری پاک وبی "گزاره" ولی                 عشق در او "نهاد "پیوسته ست
                                       ***
در دل مردمان آینده                         نام اوتا همیشه جاری باد
بانی این بنای روحانی                          واقف این  شکوه ،"گوهرشاد"