دسته بندی اشعار

آخرین اشعار

آخرین نقدها

نقطه امید

چگونه وصف تو گوید زبان بی مقدار/ چگونه حرف زند این دهان بی مقدار/ خودت توان سخن ده به جان بی مقدار / که مرهمی بگذارم به زخم های فراق/ امام خوب و رئوفم٬ شبیه بارانی/ به جسم مرده هستی توروح وهم جانی/ نوشته در نظرت آیه های ربانی/ کسیکه شهره مردانگی است در آفاق/ ببین که حال نزارم چقدر افسرده است/ چو شاخه های درختی که زردوپژمرده است/ خیال روی تو تاب و توان زدل برده است/ بگو چگونه٬کجا من بگیرم ازتو سراغ/ نمانده هیچ برایم به جز پریشانی/ رسیده کار به جایی که نیک می دانی/ به لطف خویش طلب کن که مرغ زندانی/ پرد ز شوق وصالت به سمت گلشن وباغ/ در این زمانه ما آسمان چه دلگیر است/ غبار جهل وستم در فضا نفس گیر است/ اگر چه موج سیاهی وسیع وشبگیر است/ تویی که نور امیدی تویی تو شمع و چراغ/ قطار عمر به سرعت گذشت تا پایان/ خدای من مددی کن دراین شتاب زمان/ برای اینکه بیابم ز کوی یار نشان/ روم به سوی خراسان٬مدینه٬ شام و عراق/

---

---

   تاریخ ارسال  :   1394/2/24 در ساعت : 23:3:13   |  تعداد مشاهده این شعر :  535

---

---