بسم الله الرحمن الرحیم

-----------------------

دوباره خونِ رگِ شعر آمده ست به جوش



دوباره واژه ز قلبم نهاده رو به خروش







وَ باز کنج اتاقم دلی که بیمار است



وَ باز خط خطی دفترم پیاله به دست







دوباره روی دوراهی اسیر و حیرانم



کجاست دفتر شعرم؟ کجاست قرآنم







که استخاره کنم تا دوباره "خوب" شود



که یک دو بیت دلم « ساترالعیوب » شود







***







به احترام شما باز هم دلم پاک است



وَ باز صفحه شعری که خیس و نمناک است







بگو چه قدر بگریم که پاکِ پاک شوم؟



که در رهِ غزلی ناب چاک چاک شوم







بگو چه ها بنویسم که لایقت باشد؟



خودت بخواه  بیت هام عاشقت باشد







دوباره آمده ام تا که یاورم باشی



که در نیایشِ شعرم تو مادرم باشی







دوباره رو زده است این قلم به قافیه ها



که باز هم بنویسد سلام یا أُمّا







***







  « به شعرِ از نفس افتاده جانِ تازه بده



 وَ مادری کن و این بار هم اجازه بده »         **







که باز خیمه بسازم سراسر از ماتم



 وَ باز روضه بگیرم میان ابیاتم







***







چون استخاره ام اطراف علقمه افتاد



دوباره روضه ی سقّا  و هرچه باداباد







از آسمانِ دو چشمش ستاره می بارید



عمود داخل چشمش، ولی تو را می دید







دو بیت بعد « اِذا زُلزِلت » فرود آمد



یکی دو بیت بعد هم که بوی دود آمد ،







قلم وَ بغض، هر دوتایشان بشکست



وَ باز خط خطی دفترم پیاله به دست

------------------------------------------------

** : این بیت، وامی است از سید حمیدرضا برقعی عزیز که شعر آیینی را با اشعار او زندگی می کنم ...