اللّهُمَّ صَلِّ عَلى جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الصَّادِقِ
خازِنِ العِلْمِ الدَّاعي إِلَيْكَ بِالحَقِّ النُّورِ المُبِينِ،
اللّهُمَّ وَكَما جَعَلْتَهُ مَعْدِنَ كَلامِكَ وَوَحْيِكَ وَخازِنَ عِلْمِكَ وَلِسانَ تَوْحِيدِكَ وَوَلِيَّ أَمْرِكَ وَمُسْتَحْفِظَ دِينِكَ فَصَلِّ عَلَيْهِ أَفْضَلَ ما صَلَّيْتَ عَلى أَحَدٍ مِنْ أَصْفِيائِكَ وَحُجَجِكَ إِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيدٌ.آمین یا رب العالمین.
عظم الله اجورکم جمیعا
آشنایی با عدم
... عشق یعنی: بازگشتن سوی ذات
از خراب‌آباد شهری بی‌ثبات
عشق یعنی: آشنایی با عدم
نو شدن از کهنه‌گی‌ها، دم به دم
عشق یعنی: پر شدن از راز دوست
پرده‌در گشتن هم از آواز دوست
از جنون گفتن، نه از جبر جنون !
بلکه از شوق "الیه راجعون"
از ابدها هم گذشتن در وجود
تا شدن باقی به "حق" در هر نُمود
اصل عشق، این است ای عارف‌نما
جاده هر دم می‌کشانی تا کجا؟!
بس کن این ترفند رفتن را که زود
می‌رسی جایی که سرمنزل نبود!
آنچه تو رمز سلوکش خوانده‌ای
مقصد "حق" را ز قلبت رانده‌ای
"حق" عیان گردیده در جانت، ببین!
"دل" برای منزل حق، برگزین!
هر چه دنیا را بگردی، بی‌ثمر
می‌رسی آنجا که بودی، در سفر
یار، در کانون مغزت منتظر
آه، اما تو اسیر "هِرّ و نِرّ"!
از تکلف‌ها، رها شو در خودت!
محو "حق"، هستی‌نما شو در خودت ...
***
مکتب شعر دینی
سید علی اصغر موسوی
قم – 18 مرداد 1394