نه مثل ابر باردار،نه بیقرار بیقرار                                    نه مثل رودخانه ها، نه همچنانِ آبشار*

نه مثل زاده های دشت،به وسعت شکوفه ها           نه مثل چشم آن عقاب،که گشته بیقرار سار

نه آنچنان که زیرلب، بخواند دخت کتخدا                        به لحجه ی محلّی اش،تورا میان کوهسار

نه مثل خواجه حافظ و ، نه رودکی و انوری                  نه مثل شهریار و شمس، نه مثل سعدی و بهار

که من فقط به رسم خود،تورا سرودمت عزیز                  به رسم گریه های شب،به دست روزهای تار

به رسم آنکه رانده شد،زعالم و زآدمش                         به رسم یک کلاغ نحس،که قار قار قار قار

*همچنان به کسره حرف آخر خوانده میشود:مثل