ابرها مست اند اما دستشان پیمانه نیست

چشم های ماه دیگر در پی میخانه نیست

بال و پرهای کبوترهای عاشق زخمی و

نغمه های آسمانی شان دگر مستانه نیست

شمع خلقت در میان شعله می سوزد،مگر

در میان شهر بی درد شما پروانه نیست؟

یک یهودی پشت در میگفت ای مردم،مگر

نور چشمان پیمبر داخل این خانه نیست؟!

قطره ای هر کس ارادت بر درش پیدا کند

او دگر فرزند زهرا(س)می شود،بیگانه نیست

بارها گفتند و می گوییم ما بار دگر

ماجرای کوچه و آتش به در افسانه نیست...