یَلی از نسل طوفان است و یک دریا سخن دارد
به یاد فوج مشتاقان هوای پرزدن دارد
هزاران واژه ی سرخ از دهانش می شود جاری
شبی که شور مداحی هفتاد و دو تن دارد
به چهره برف الوند و به مژگان یادی از اروند
و عکسی از امامش هم چنان بر پیرهن دارد
به گاه رزم مُشتی آهنین و خشمی از پولاد
و چشمی تر ز قتل عام گل های چمن دارد
سرود سرفرازی بر لب و پیغام حق در دل
به سجاده همیشه مُهری از خاک وطن دارد
اگر بر قلب دشمن می زند جای تعجب نیست
"چو اسم اعظمش باشد چه باک از اهرمن دارد"
میان کوچه ها بوی محرم می وزد، زینب (س)
دوباره میهمانی تشنه و گلگون کفن دارد
دمشق و عشق را یک بار دیگر قافیه کرده است
همان سردار بی باکی که در دل ها وطن دارد