هو الجواد

                                                  بهانه

برای بودنت فقط تو را بهانه می کنم

کنار من بمان که بی تو کمتر از بهانه ام

دگر به مهربانی تو خو گرفته جان من

به سمت مهربانی تو همچنان روانه ام

به یاد تابش تو شب سحر کنم عزیز دل

همیشه واله توام چو شعر عاشقانه ام

تپش تپش،نفس نفس،دم تو را طلب کنم

بیاد جاودانی ات بود همه ترانه ام

پناهگاه آخرم تویی و هم تو دلبرم

پناه ده مرا کنون که خسته از زمانه ام