سال ها پیش غزلی گفته بودم برای سارای دختر نجیب آذربایجان و عروس دشت مغان. بساری از سایت ها و  وبلاگ ها این غزل رو بدون نام شاعر و در کنار شعر ترکی سارای که آشیق های آذربایجان می خوانند آورده اند. این غزل رو با عشق تقدیم می کنم به تمام آذری های جهان:

به سارای؛ عروس رود‌های جهان

می‌ریخت رقص روسری‌ات گل به زیر پات
روئیده بود دشت تغزّل به زیر پات
هر جا قدم زدی، فوران کرد چشمه‌ای
در صخره‌ها نبود تحمّل به زیر پات
وقتی نسیم رفتن تو می‌وزید، دشت
گسترده بود فرش گلایل به زیر پات
حالا تو مانده‌ای و همین خاطرات تو
دیگر نریخت دشت مغان گل به زیر پات
سارا! تلاطم ارس از اشک‌های توست
از سیل اشک غرق شده پل به زیر پات
دارد صلابت سبلان آب می شود
در دره‌های غرق تامل به زیر پات
یک شب بیا به دشت مغان ای عروس ایل!
تا بشکند سکوت شب کلبه زیر پات

  علی اصغر شیری