بی تو صحن ها

تلاطم مردم آشفته ی دلمند

                                   - خضوع آبی اشک -  

و حتی باب هایی

که به تو ختم می شوند

نا رضایان بی زبان

به عدد همه ی این فرش های مستطیل

                                                تنهایم

و عشق

در گنبدی زرد

بغض کرده است .

مشهد الرضا - 5/7/90