این شعر را به مناسبت دومین سالگرد مادرم سرودم:
 
تقدیم به خدای عشق مادر：
 
مگه می شه نگم از تو
تویی که قبله ی نوری
مثه یک قرن می مونه
دو سالی که ازم دوری
 
خدای عشق ِ من، مادر
خیـــالت مـــرهم ِ درده
فرشتـــه های بـا احساس
بگیـــن کـــه بــاز بـرگرده
 
یـه جـایی  قبلــه ی عشقه
کــــه اوج اوج دنیــــامـــه
پــر از عطر خوش ِ مادر
همــون جــایی که میخوامه
 
چــه خوبه یاد کردن از
تو کــه عیـــــن ِ تمنایی
تویی که اصل احساسی
زلال ِ پــاک ِ  دریایی
 
فـــراموشی ِ تـــو مــادر
می دونی توو مرامم نیس
یــه قــرنــم بگــذره بــازم
تـوو شعرام رد تو جاریس
 
میخوام که مثه تو باشم
واسم اسطوره ی صبری
یــه لحظـــه هم ندیدم من
توو غم ها چشمتو ابری
 
تقـــلا می کنـــم مــــادر
همیشــه مثــه تو بــاشم
میخوام مثه تو با خوبی
تـــوی قلب ِ خدا جا شم
 
خـــدا بــا من، خــدا با تو
یــه عمـــریّه خـدا با ماس
همیشــه تـــوی ذهنـم هس
کــه می گفتی: خـدا اینجاس 
 
تـوی این خــونه ی کوچیک
خـــدا بــا عشق جــا می شه
توو غم هــــا هم خـــدا گاهی
جلــــوی بنــــده پـــا می شه
 
ترانه سرا：آمنه نقدی پور