هشدار که ره دورو سفر حادثه خیز است

پا روی خط تیغ پر از خون و ستیز است

خالی زخطر نیست لب بر لبه ی تیغ

هر حادثه آبستن یک نقطه ی ریز است

قبل از که زنی مهر به طو مار بیا ندیش

خون چه کسی  رنگ دوات  سر میز است

خار است که بر پرچم تو صورت گل زد

زار است ولی خار  مگیرش که عزیز است

خود خواهی و، بد بینی و، دیگر نپسندی

افسوس که ویرانگری از این دو سه چیز است

فر یاد از آن خانه که فکر زن و مردش

مشغول  به یک تو طعه ی عهد گریز است

دنیای کمال است همین  دفتر تفریح

دریای بلوغ است ، چه کس اهل تمیز است ؟