این سر بگذارید به سامان برسد
پرواز کند به جان جانان برسد
سودای هزار  چشمه در خود دارد
باید به نشانه های باران برسد

 
***
 
از خاک ، به آب ِ تشنه سوگند ؛ نبود!
جز آینه ای برای پیوند نبود
در پهنه ی آسمان ، قمر بود نمر
از اول هم روی زمین بند نبود

 
 ***

پاییز، به جرم برگ ریزان چه کند؟
با این همه داغ ، این زمستان چه کند؟
مجنون شده لیلا ز شب یلدایش
گر سر نگذارد به بیابان چه کند؟