حريم  خاطرم از اضطراب ،ايمن شد
شبي  كه ميهنم از انقلاب ،ميهن شد
دوباره شوق دلم يادي از شقايق كرد
فضاي كوچه پر از رد پاي بهمن شد
هوا هواي زمستان ، نوا  نواي  بهار
وباغ خسته من لاله زار و گلشن  شد
شب ازوقاروطن ظلمتش به يغما رفت
و فجر تا كه رسيد آسمان  مزين  شد
كبوتري كه پريدن فسانه اش شده بود
به آسمان كه رسيد عاشق پريدن  شد
دوباره كودكي ام پر شداز صداي سرود
چراغ قصه ام  از ياد يار ، روشن  شد

حسين غريب