تقدیم به بانوی دو عالم

تنها سکوت مانده ودستارِ سوخته
مردی که سر نهاده به دیوارِ سوخته
در ازدحام آتش و خون گریه می کند
دنیای خیره مانده به مسمارِ سوخته!
 
افتاده است پشت در و پا نمی شود
یک مرد بینِ این همه پیدا نمی شود
(آتش بگیر تا که بفهمی چه می کشد
احساسِ سوختن به تماشا نمی شود!)
 
پهلو شکسته ، دست به دیوار می دود
دنبال شوهری که گرفتار ...می دود
پشت سرش تمام ملائک یکی یکی
حتی خدا ، خدای جهاندار می دود!
***
از کلِ شهر مانده فقط داغ با علی
آخر بگو که سر بگذارد کجا علی؟
باور نمی کنی که همان مردِ خیبر است
از بس شکسته تر شده این روزها علی!
 
آخر میانِ فاجعه ما هم شکسته ایم
یا مَن لهُ الملائکُ وَ العرش ، خسته ایم
رخصت بده بیاید و عالم عوض شود
 ما دل به دست منتقمِ عشق بسته ایم.
 
 
زینب بندری