وای....چون فلسفه خلقت دنیا گم شد

رمز عاشق شدن وامق و عذرا گم شد

چون که از عرش به فرش آمده و گندم خورد

آدم اینگونه زمین خورد و غم ما گم شد

غم مجنون به جنون درس قداست می داد

پاکی عشق و غم حضرت لیلا گم شد

پرسه تا زد به هوس ، سیب ازل شیطان شد

عین و شین، قاف که در شهر الفبا گم شد

گندم و سیب فریبی به دل آدم زد

پاکی عشق ازل در دل حوا گم شد!

عقل تا دغدغه اش عافیت و آرام است

لفظ هنجار شد و معنی معنا گم شد!

آیه پاکی دل فلسفه جنت بود....

آدمیزاد که در شور تماشا گم شد

کاش تا عشق حیات ابدی می بخشید

حیف شد! قدرت «بادا» به «مبادا» گم شد.....

             زهرا علی بابایی