گزارشی از بلور آبی آفاق

من از ساحل آبی آسمان                                حرم امام مهربانی ها

حرف میزنم

من از محله ی ستاره ها

از طراوت عبور لحظه ها

از بستر رویای ابرها

حرف می زنم

حالا پنجره حواسم را

          به روی دورترین

         حضور سپیده

باز گذاشته ام

من ذهنم را

           به تماشای پرشکوه ملکوت

به اعماق نورانی کهکشان

به آبشارهای نور

می برم

و از همهمه و صدای بال

ملائک

لبریزم

به دامن آسمان هشتم

پناه آورده ام

ذهنم سرشار است

از ازدحام کلمات سبز

من خودم را

در بلور آبی آفاق

حس می کنم

وقتی که نور طلای گنبد تو

خلیج تنهایی مرا روشن می کند

من بغض نامرئی فر شتگان را حس می کنم

وقتی که

         پیامهای زائرانت را

         از بال کبوتران حرمت گرفته

         و برای استجابت

     به آسمان می برند

من از شرم

در زیر چتر بالهای کبوتران

سرازیر می شوم

      سروده ناصرعرفانیان