ایمیل :   رمز عبور :        فراموشی رمز؟  


آخرین نقدها
نام ارسال کننده : جابر ترمک
درود بر اساتید گرانقدر.... - شعر زیبای استاد و نظرات خوب اساتید را خواندم. تنها چیزی که به نظرم آ   ....    لینک شعر مورد نظر

نام ارسال کننده : ابراهیم حاج محمدی
با سلام و درود. - بر خلاف دیدگاه سرکار خانم بهرامچی بر این باورم که شاعرانگی در بیت بیت این غزل که   ....    لینک شعر مورد نظر

نام ارسال کننده : صادق ایزدی گنابادی
سلام - - گرچه حقیر به استقلال بیت در غزل اعتقاد دارم و کلا چالش ایجاد کردن در خصوص عدم تناسب د   ....    لینک شعر مورد نظر

نام ارسال کننده : مهسا مولائی پناه
   ....    لینک شعر مورد نظر

نام ارسال کننده : حنظله ربانی
درود - متنی ساده بود تا شعر - هم از نظر ساختار و هم از نظر محتوا - دور از شعر بود - اشعار   ....    لینک شعر مورد نظر

نام ارسال کننده : محمد یزدانی جندقی
سلام محمد علی رضا پور عزیز شاعر گرانقدر . - حقیر را به خوانش اشعارتان فرا خوانده اید ؛ از حسن اعتم   ....    لینک شعر مورد نظر

نام ارسال کننده : محمدعلی رضاپور
سلام و درود بر استاد گرانقدرم جناب خادمیان عزیز! - - استادبزرگوار! فرموده تان درست است و حقیر ه   ....    لینک شعر مورد نظر

نام ارسال کننده : صدرالدین انصاری زاده
فرد اعلی نباشیم! - """""""""""""""""""""" - نمی دانم در ادبیات این کشور چه می گذرد. بهتر بگویم:   ....    لینک شعر مورد نظر

نام ارسال کننده : اله یار خادمیان
سلام و درود میلاد مسعود امام زمان بر شما مبارک باد - - جناب رضا پور عزیز بیت ششم مصرع اول   ....    لینک شعر مورد نظر

نام ارسال کننده : رضا محمدصالحی
سلام و عرض ادب - از استاد صفادل همیشه اشعار خوب خوانده ام و این بار نیز ، ضمن احترام به نظر سرکار   ....    لینک شعر مورد نظر


آرشیو کامل



Share



یا محوّل الاحوال
رسید سال نوی یا محوّل الاحوال
به لطفِ عامِ تو یارب بخیر باد امسال

امیدِ خیر محال است در چنین اوضاع
ولی به امر تو ممکن شود امورِ محال

کسی که خوانِ کرم را گشوده بالتّفصیل
اگر که لطف نماید اگرچه بالاجمال

به دشت ریشه زند قلوه سنگ حالتِ تخم
به باغ برگ دهد چوبِ خشک مثلِ نهال

ز ذوق آدمِ برفی  چو من سراید شعر
ز شوق مرغِ گلی چون عقاب گیرد بال

به هر مسیر که هر کاروان رود بیند
هزار یوسفِ مصری میانِ هر گودال

اگر گسسته شود مهرِ حیّ ذوالاکرام
وگر بریده شود لطفِ قادرِ متعال

نسیم سم بتراود هوا بپاشد زهر
زمین دهن بکند باز و آسمان چنگال

به نیم لقمه شود  روح از بدن اخراج
به نیم جرعه کند آب در بدن اخلال

به جای خون که به رگها برد پیام حیات
شود ز ناحیۀ قلب پیکِ مرگ ارسال

به یک نفس برسد پیکِ مرگ و جانِ عزیز
ز کالبد به در آید رود به استقبال

به ضربتِ تبری دودمانِ نادرشاه
سوارِ بادِ فنا می رسد به اضمحلال

درونِ پاشنۀ پا به هم رسد گل میخ
میانِ مردمک چشم سر زند تبخال

به آسمان بفکن چشم را نیازی نیست
وجودِ روشن خورشید را به استدلال

ایا قدیرِ علی ما نریده قادر
ایا فعیلِ لِمَهما تریده فعّال

بدون اذن من این عقلِ خیره سر پرسد
به هر دقیقه ای از من هزار بار سوال

چگونه است که گر یک مدیر دستش را
کمی دراز کند می رسد به بیت المال

چگونه هی بخورد بالعشیّ و الابکار
چگونه هی ببرد بالغدوّ و الآصال

چگونه است که سستی و کاهلی شده است
برای کلّ مدیران ما روند و روال

بود چو گاه سخن صدهزار خروارند
شود چو وقتِ عمل کمترند از مثقال

به پایشان شده اقسام فکرها سرکوب
به دستشان شده انواع ایده ها پامال

بسی محال شود ممکن و بسی ممکن
شود به امر تو ای قادر حکیم محال

برای خاطر ما بندگان درگاهت
برای سالِ جدید ای محول الاحوال

به لطف عام خودت چند امر ممکن را
بکن محال وَ بالعکس از برای مثال:

برای خویش مدیری به دست کج نبرد
وگر نه زود بیفتد دو دستش از کوپال

به کارِ خود ابداً یک دقیقه هم نکند
وزیرِ خبرۀ خوش فکرِ اقتصاد اهمال

وگرنه آب شود مثل دیگران از شرم
کنار سفرۀ خالی به پیش اهل و عیال

نوشته های کسی را ممیزی نکنند
کسی دوباره نگیرد به دستِ خود غربال

وگرنه هرکه چنین کرد مثل ما بشود
به سعیِ یکشبه جریان ذهنِ او سیّال

دگر کسی ندهد وعده های تو خالی
اگرچه این فقره شایع است بینِ رجال

وگرنه او سَلِس البول هر شبِ جمعه
شود علاوه بر آن نیز تا دو روز اسهال

کسی دگر نبرد دست سوی مال حرام
به خیره چشم ندوزد به جز به روی حلال

وگرنه خواب ببیند که مرده است شبی
زنش عروس شده رفته است مال و منال

غلامعباس سعیدی






سلام و عرض ادب

پس از سرودن این شعر متوجه شدم که حضرت  استاد خوش عمل کاشانی قصیده ای استوار بر همین وزن و قافیه دارند. قصیده ایشان را هم  اینجا می آورم. امیدوارم راضی باشند:

قصیده ی لامیّه ی شتائیّه...

دوبــــاره فصـــل زمستــــــان به شیوه ی هرسال*
کریــــه چهــــره و بـــــدهیبـــت و قــــــوی چنگال

رسیـــــد نعـــــــره زنــــــان بــــاشـکوه و پرقدرت
لمیـــد خنـــــــــــده کنــــــان بــــر اریکه ی اجلال

یکــی نگفـت بـــــه تجلیــــــل او زهــــــی توفیق
کســـی نگفت بــــه تبجیـــــل او خهــــــی اقبال

بــــه غیــــــر صانـــع شومینــه ، مش تقـی تاجر
بـــــه غیـــــر صاحــــب فن کوئـــــل ، آتقی دلّال

درون زاغــــــه چپیدنـــد خلـــــق مستضعـــــف
خمیــــده قامـــــت و افسرده خاطــــر و بد حال

خمیــــده قامـــــت و محـزون از آن که نبود نفت
فســـرده خاطــر و بد حال ازآن که نیست زغال

خوشا کسی که در این عصـــــر بود بی مشکل
خوشا کسی که دراین فصل داشت بی اشکال

به دل ســـرور و به تن جامـــه و به اشکم نـان
به ســـر کلاه و به پــــا چکمه و به گـردن شال

***
پگـــــــاه اول دی گشتــــم از ســــــرا بیـرون
نه بهر گــــردش و تفـــــریح ، بهر کسـب حلال

ز شـــوش تا دم دروازه غـــــار هـــی رفتــــم
غمـین و مرتعـــش و غــــرزنــــان و نـــالانــال

کـــــــــه ناگهـان ســـر راهـم پدید شد پیـــری
خمیــده پشت و جبین تیـره ، موسپید چو زال

سلام گفت و ثنــــا گفــت و عافیـــــــت باشید
علیک گفتـــــم و پرسیـــــدمش کمی احــوال

به راه خویش چــــــو دادم ادامه ، دیـدم پیــر
عصـــــــــازنان چو اجــل بنده راست در دنبال

به طعنه گفتمش ای پیر! پول خواهی؟نیست
بـــرو که همچو تو من نیـــز عــاری ام از مال

به خنــــــده گفت:منم پیشگو ، فقیــر نی ام
چنــــــان که شـوهــر بنده ست بهترین رمّال

بیــا که فـــــال تو گیـــــرم ایـــــــا نکوسیرت
یقین کــه صاحــــب آینـــــــده ای و فرّخ فال

به خشــــم آمــــدم و لــــب گزیــدم و گفتم
که حــرف توست به گوشم چو آب در غربال

بیا و چشــم بصیــــرت گشا و نیــــــک ببین
به حـال و روز فقیـــر و غنی ؛ نساء و رجال

چــو بود همچو من او نیــــــر سخت بیکاره
قبـــــول کــــــرد و ز دعــوت نمود استقبال

چهار چشم بصیـــــــرت گشوده شــد ناگه
و دیــد آنچه که شرحش بـــود بدین منوال
:
یکی به کـــوخ مخلّل ، قریــن محنت و رنج
یکی به کــــاخ مجلّل ، عجیـن غنج و دلال

یکی نموده به تـن پالتـــــو ز چرم و ز جیر
یکی فلکـزده پوشیده جـــامـــه از متـقال

یکی ز بنشن و ارزاق کـــرده انبـــــان پـر
یکی به خانه دریـــــــغ از برنج یـک مثقال

یکی قریـــن نعـــــم «بالعشیّ و الابکار»
یکی غریـــق نقــــــم «بالغدوّ و الآصال
»
از این سفـر چو شدم سیر ، پیر را گفتم
بیا که هــر چه ببینیم هست وزر و وبــال

شدم به راه خوداوهم به راه خودمیرفت
نه من جـــواب بدادم ، نه او بکـرد سوال

جریــــده رفتـم و گفتم گزیـــــده زیرلبی
چو راهیان حــــرم شکــــــر ایـزد متعال

یکی بگفت بدین وضع وحال شکرت چیست؟
به جای شکر به درگاه دوست کن نک و نال

جــــواب دادمش:ای رهگـذر که می باشی
غریق بحر ضلال و رفیــــق وهــــم و خیال

بـــرو کـه حضرت مشکور خــــوب می داند
که شکرهمچومنی از چه بابتست و چه حال

تــو را کـــه نیست ز فــنّ عــــروض آگاهـی
تــو را که امثلــــه از یـــاد رفتـــــه با امثال

چه گویمت که چگونه ست ذمّ شبه المـدح
به راه خود بـــرو ای مــــرد آب در غــــربال
...
ادامه خواستم این شعـــر را دهم «شاطر»
ز بسکه بی مــــزه افتـــاد گشت نطقم لال
.
_________________________________
*«قصیده ی لامیّه ی شتائیّه» اثر طبع وقّاد شاعر فرهیخته ی معاصر آقای «عباس خوش عمل کاشانی» که در قالب طنز نجیب و عفیف پرداخته شده است نمونه ی ای از قصاید غرّاء و فاخر عصرحاضراست و از جهاتی پهلو به قصاید اسلاف صالح علیهم الرحمه می زند...
مهرداد اوستا-مشفق کاشانی-محمودگلشن کردستانی.
کلمات کلیدی این مطلب :  یا محول الاحوال ،

موضوعات :  اجتماعی ، سایر ،

   تاریخ ارسال  :   1395/1/7 در ساعت : 20:22:22   |  تعداد مشاهده این شعر :  749


کسانی که این شعر را می پسندند :

ارسال نقد و نظر برای اعضا

   
ارسال نظر برای غیر اعضا







متن های ارسالی برای "نقد" توسط دارنده دفتر شعر قابل مشاهده و تایید نخواهد بود و تنها توسط مسئول بخش نقدها بررسی و تایید خواهند شد. در صورتی که میخواهید نظری را خصوصی برای صاحب اثر ارسال کنید از بخش نظرات استفاده بفرمایید.

اکرم بهرامچی
1395/10/15 در ساعت : 16:46:43
دست مریزاد
غلامعباس سعیدی
1395/10/16 در ساعت : 13:23:52
درود بر شما بزرگوار. زنده باشید
صمد ذیفر
1395/1/12 در ساعت : 17:29:11
سلام
و درود بر اساتید گرانقدر
جناب استاد سعیدی عزیز
و جناب استاد خوش عمل عزیز
همواره پاینده باشید و برقرار
ان شاء الله
غلامعباس سعیدی
1395/1/13 در ساعت : 22:26:35
سلام و درود حضرت دوست جناب ذیفر عزیز

زنده باشید
سپاسگزارم
بازدید امروز : 8,393 | بازدید دیروز : 13,569 | بازدید کل : 122,994,883
logo-samandehi