چون میوه ممنوعه ای از سیب و گندم می شوم

یاد تو روشن می کند راه غزل های مرا

یکباره پیدا می شوی من از خودم گم می شوم

من در کلاس زندگی دلبسته ام ، دلواپسم !

در امتحان عاشقی شاگرد چندم می شوم؟

مشق « منیت » را چو دل یکباره باطل می کند

چون کسر ناچیزی ز «من» یک از هزارم می شوم

گاهی شرابی می رسد از وادی دلدادگی

بیخود ز خود می گردم و  چون کوزه خم می شوم!

چون عشق می شوید  ،  پلیدی از وجود آدمی

با دل وضو می سازم و پاک از تیمم می شوم

آتش گلستان می شود بر روی ابراهیم  « دل »

در آتش دلبستگی چون چوب هیزم می شوم......

       زهرا علی بابایی