مسـتم که ز یـاقـوتِ لبـت کام گرفته
یا قُوتِ خود از بوسه براین جام گرفته!
 
فیروزه ی چشمان تو را هرکه تراشید
از این هنـرش نقش جهان وام گرفته
 
از مـرمـر انـدام تـو بـا عشق  بنا شد
قصری ، چه بـسا تاج محل نام گرفته   
 
از پیچ و خم ِکوچه ی موهای بلندت
هر رهگذری رد شده ، سرسام گرفته
 
هرکس که به حج رفت مصلای تو میقات
نامـید و در آن حـالت احـرام گـرفته
 
" ای تیـر غـمت را دل عشاق نشانه "
جمعی به تو مشغول و تو آرام گرفته !