یک لحظه اگر باز کنی سینه ی خود را

من شرح دَهَم آن غَمِ دیرینه ی خود را

من شیفته یِ دیدَنِ آن ذاتِ عزیزم

یک دوست نشانم دَهَد آیینه ی خود را

در دیده ی من نیست دِرَخشندگیِ قبل

چون ریخته بر پای تو گنجینه ی خود را

هرجا سُخن از عشق شده سَد شُده ای تو

ای عقل فراموش کن آن کینه ی خود را!

از سَجده ات ای کاش گُل از گُل بِشِکوفد

آتش بزن آن جِبهه ی پُر پینه ی خود را

تو رأی منی! العَجَل ای عشق! بفرما

تشکیل بده یک تَنه کابینه ی خود را

محمد فرخ طلب فومنی

از مجموعه غزل طُرّه های باد(نشر آنیما)

کانال اشعار

اینستاگرام