یک حنـجره یِ پر از شــــــقا یق

پیوسته ، تمام عمر ، عاشــــــــق بودم

در عشقِ تو، شایســـــــــته و لایق بودم

در یای محـــــــــــبتت به ژر فای زمان

در بحر تو غوطه ور، چـــــو قایق بودم

عشاق تو را ، سنـــــــــگ صبوری باید

من معتمدِ، همه ســــــــــــــــــلایق بودم

از کــــــودکی ام خاطره ی بازی نیست

انــــــــــگار، که من مرگِ حقایق بودم

چون شمع ، که می سوزد ومی ریزد اشک

یک حنـجره یِ پر از شـــــقایق بودم

هر جا که زتو، ذکــری و یادی کردند

انگـــــــــــشت نمایِ آن ، خلایق بودم

عمری که نکرده ام !!!!!، به پایت سر شد

یک عمر تو را ، عاشــــق و صا دق بودم

دلدادگی ات ، مرا چنان آهن کــــــرد

آن سان ، که به مشکلات ، فائق بودم

                                                                                                                                         مصطفی معارف12/7/90 تهران